Edebiyat
Bilinmeyene Mektuplar – II
Gölün kıyısında bakarken geleceğine durdu gelen sesle. Bir “Merhaba” değiştirmişti her şeyi. Mavi gölün kıyısında maviliklere dalmıştı, onun maviliğine. Hep böyle ufacık şeylerden umut doğuruyordu kendine. Ne kadar da saçma! Hey, büyüdün artık! Çocuk değilsin ki! Ahh, şu tabular. Hayır; çocuktu o, çocuk kalmak istiyordu. Yaşın ne önemi vardı ki?! Devamı…