Özledim ben bugün… Aylardır özlediğim gibi ama en çok bugün, başka bir özledim . Kış güneşinde denizin dalgalarını görünce, iyot kokusunu içime çekince yeni yerler, yeni yollar keşfedince. Maskelere rağmen gülen insanlar, oynayan çocuklar ve köpekler görünce. Yürüdüm yürüdüm farkında olmadan dört km olmuş. Sonra sevdiğim adamla paylaştım denizi, güneşi Devamı…
“Hava kurşun gibi ağır bağır bağır bağırıyorum…” Ne güzel demiş Nazım Usta! Ben kaçta uyandım bu gün? Dün gece 11.00, sabaha karşı 3.00, 5.30, 8.30..En sonunda çılgınca, sinirli hareketlerle yataktan fırladım kabus dolu bir gecenin sabahı daha… Geçmişten gelen aldatılmanın bugün rüyalarda reddedilmişliğe bürünmüş halinin vazgeçilmez yalnızlık hissi. Ama hiçbir Devamı…
Özgürlük neydi benim için? Geçmişte kalmış bir isim ya da bir duvarda otururken küçük bir çocuk ve kutu içine hapsedilmiş yavru bir köpekle bitmeye çalışan günün keşmekeşini izlerken maskeli yüzlerce insanın yüzündeki mutsuzluk ve korkunun karışımı mıydı? Ben bilmiyorum. Kim biliyor özgürlüğün ne olduğunu, nereye kadar olduğunu? Bir sevgilinin gülüşüyle Devamı…
Büyüdüğüm sokaktayım. Önceden babaannemin, şimdiyse amcamın yaşadığı evin balkonundan sokağa bakıyorum ve çok da iyi hatırlıyorum marangoz Altan’ın atölyesini, evini. Derme çatmaydı ikisi de. Arada bahçe kapısından kulağının arkasına koyduğu kalemiyle elinde testere kendine zarar vermeden nasıl kestiğini seyrederdim hayretle. Sonra uzuvlarından birini hafif uçurduğunu hatırlıyorum. Karısının ince bir sesi Devamı…
Öğlen arasında yemeklerini herkesin evinde yiyebildiği bir kasabaydı. Annem ve arkadaşları dalga geçerlerdi biriyle. Dolgun kalçalarını kıvırırdı kadın. ”Şanzımanlar çelik”’ derlerdi arkasından kıkırdayarak anlamazdım. Sonradan öğrendim çamaşır makinası bir sağa bir sola dönüyormuş, adı da şanzımanlar çelikmiş. Benimkinin hikayesi belli daha uzun pek bir sesli bir o kadar hareketli. Bana Devamı…
Gözler kapıda, gözler gitmek istemez… Ev soğuk sıtmalı, bir o kadar sıcak; yuva çünkü. Çocuklar, endişeli bakışlar, öksürük krizleri ve sonunda hastane… -Abla gidiyorum ben, götürüyorlar beni… Yalnız bir yolculuğun ilk dakikaları. Alınan ilaçlardan sersemlemiş bir bünye. Hiçbir şeyin farkında değilim sanki. Derken bir test pozitif. Covid-19 diyorlar buralarda, hatta Devamı…
İçime çektim lodosla gelen iyot kokusunu, sadece yosun değil boğazın yuttuğu ne varsa ekşimsi bir koku yayıyordu. Köprünün ayakları süslü mezar taşları oluyordu bu durumda. Karşı kıyıdaki abi de camilerin ihtişamını izlerken içinde yerlere kapaklanmış ve kendini şişlemiş insanları hayal ettim. Belki şu an orada değillerdi ama bir zamanlar illa Devamı…
Dönüştüğümüz haller artık kimsenin algılayamayacağı durumda. Ne ben seni anlarım ne de sen beni. Zaten soran da yok içten bir ‘Nasılsın?’ hani cevabı olarak içinde ne varsa dökebileceğin bir ‘Nasılsın?’ Fidellerden bahseden kitaplar; yüksek sesle söyleyemediklerimizi biriktirdiğimiz dipsiz kuyular ve sonunda durumu kişiselleştirip yazmak. Bizi bizden soğutmaya çalışırlar hep. Anlaşılır Devamı…
Fotoğrafın Teknik Özellikleri Fotoğraf dünümüzde de bugünümüzde de vazgeçilmezlerimizden biridir. Bir anı kaydetmek ve sonrasında o anı yakalayabildiğimiz için mutlu olmak fotoğrafçılığın en önemli özelliklerindendir. Fotoğraf çekmek tek başına bir fotoğraf makinesi sahibi olmakla gerçekleştirilebilecek bir iş değildir. Fotoğrafçılık gerek eğitim gerek tecrübe ile ilerletilebilecek bir sanattır. Gözlemleme yeteneğinin kısacası Devamı…
1936-39 İspanya İç Savaşı’nın genellikle İkinci Dünya Savaşı’nın provası olarak adlandırılışı gibi, İspanya’nın Francoculuktan demokrasiye şaşırtıcı bir hızla geçişi de 1945’i izleyen Soğuk Savaş paradigmasının ani çöküşünün habercisi olarak görülebilir. İspanyol Sineması sadece 1975’de Franco’nun ölümünden sonra değil, önceki yıllarda da İspanya’nın demokrasiye geçişinde önemli bir rol oynamıştır. Sımsıkı kapalı Devamı…
