Fidanım Kuzum

Bilsem ki sen oralarda huzurdasın
Ben mi? Seninle birlikte ahuzardayım
Fidan boylum dediğim dilimden
Atamam evlat seni atamam yüreğimden

Doğduğun andan beri anadan cansın
Vatan korumaktı evvelden bildiğin
Oysa vatan sendin bayrağın bildiğim
Bir bilinmezle gittin, gittin gerçek olan ebediyete

Uyusam unuturum seni öyle mi
Gittin bir gidişin kaldı içimde
Gözlerin geçer içimizden, kalbimizden
Gittin bir vedayla gittin Mevla’ya

Mevsim bahara dönerken gittin
Limanım, barınağım kuzum
Kime bıraktın bizi?
Kime gittin?
Gittiğin yer neresi?
Adın söylemek, adın kaldı dünyamda

Bakışların gelir bazen aklımıza
Hane zindan olur sensiz zamanımızda
Gökyüzü yıkılır başımıza
Gerçek mi? Sarılıp koklamak na’şına

Toprak sardı seni kuzum
Senin olmadığın yıllarımızda
O gün tekrarlanacak içimdeki sızım
Düşlerde olacak sana intizarım

Nefes aldığımız bu Dünya’da
Kıymetin bilmeyenler kalmış arkanda
Seni saran kara toprak başında
Bin yıllık göz yaşı dökse ne fayda…

Hakan Sarıkaya