Kader De Geç Gönül

Güneşin doğduğu yere, doğuya
Mesafe olarak uzak ama içindeki yakınlara
Sakalına buz tutturan havasına
Yaşamanın zor olduğu taşına toprağına
Bir can düştü umursamazcasına

Göçersin doğduğun topraklardan yeni mekanlara
Hayaller, umutlar var gelecek yarınlarda
Yarı zamanlı bir çocukluk olacak hayatında
Ve bir dönüş var doğduğun topraklara
Candan, canından koparılıp atarcasına

Zaman kovalarken güneşi ve geceyi
Arar durursun yitip giden içindeki seni
Dönmeler mi? Gerçek olan gitmeler mi?
Çözemediğin bu bilmeceyi
Anlatmak haykırarak içindeki gerçekliği

Hüzün var içinde, hüzün var gözlerinde
Can bildiğin kayıp gidecek ahiretine
Son bir dilek son bir görev yiğidine
Sende şekil ver geleceğine dünyalık evine
Diğer yarını bulmak olsun bu kaderinde

Yoksulluğun yükü var üzerinde
Yaradan vermiş cennetten bir hediye
Nasibi bu kaderi bu neticesinde
Soğuk olsun, kuru olsun döşeğimde
Muhtaç olmadık ne kabileme ne de namerdine

Hakan Sarıkaya