Onun Anısı

Her şey bir kelimeyle başladı o gecede
Karanlık ve kasvetli geceyi delen, bir kelime umutları yeşerten,
Sönen ateşi yeniden alevlendiren bir kelime
Ansızın girdin bu virane gönlüme, kalbime

Öncesi biraz hüzün, biraz neşeli ve bir akşam cemiyeti
Sonrası sabahın habercisi, ufuk kızıllığı ile selamlarken günü ve insanlığı,
Pencereyi açıp ciğerleri patlatacak gibi çekmek havayı içine huzurla, mutlulukla…
Sevmek onu her şeyden, herkesten fazla…

Her nesnede onu görmek, her şiire onunla başlamak ve onunla bitirmek
Dahası onun için söylenecek söz bulamamak

Yetmiyor kelimeler, yetmiyor cümleler…
Bazen aptalca ilah yerine koymak, bazen de olmayacak hataları yapmak
Sevmek, sınırsızca sevmek, özlemek onu…

Kıskanıldın bu kadar sevgi verilirken sana
En sevdiklerinden, dost bildiklerinden. Kıskanıldın…
Bazen tutarsızca, bazen fütursuzca bıkmadan anlamsızca…
Küsmedim hayata bekledim umutla bekledim aşkla onu ve ondan olanımı
Murada ermek mi, evet, son nefesime kadar onunla ve onun yanında mahşeri huzurda
Bırakmadan ellerini yürümek sonsuza onunla ve ondan olanlarımla

Çoğu bilmedi onu nasıl sevdiğimi
Ayrı kalınca yaşadığım hasretle özlemimi
Ve sen hep benim biricik nefesim diğer yarımsın.

Ve seni ilk tanıdığım andasın, hayatımdasın iyi ki varsın…

Hakan Sarıkaya