SIFIR İNTİHAR – V

 COVID-19 Salgınında İntiharı Önleme – 1

Tehdidi Fırsata Dönüştürmek

İntihar konusunda uluslararası ve ABD’li uzmanlar, koronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) salgınının, bir dizi köklü intihar risk faktörü üzerindeki etkileriyle intihar riskini artırma potansiyeline ilişkin endişelerini dile getirdiler.

Çoğu ülkedeki intihar izleme sistemleri gerçek zamanlı veri sağlayamaz. İntihar oranlarındaki artışlar, pandeminin olumsuz etkileriyle birlikte bile kaçınılmaz bir sonuç olmamalıdır. Salgın sırasında ve sonrasında intiharı önleme araştırmalarından alınacak dersler dikkate alınırsa, bu artan risk potansiyeli büyük ölçüde azaltılabilir. Ayrıca pandeminin intiharla ilgili koruyucu faktörleri artırabilecek birkaç olumlu sonucu da vardır.

Pandemiden önce, küresel intiharı önleme çabalarında adımlar atıldı, ancak çoğu ülke ulusal intiharı önleme planlarını yalnızca kısmen uyguladı. Pek çok ülke, nüfusun ruh sağlığı ihtiyaçları ile hizmet sunma yeteneği arasında gittikçe artan boşluklar yaşamaktadır.

 Pandeminin getirdiği ek ekonomik, sosyal ve kişisel yüklerle, dünya çapındaki pek çok ülkede  intihar riskinde artış yaşayabilir. Bununla birlikte, geniş bir intiharı önleme perspektifinden bakıldığında, COVID-19, siyasi iradeye, ulusal yatırımlara ve küresel topluma intiharı önlemenin hayati zorunluluğuna odaklanmak için yeni ve acil bir fırsat sunuyor.

Pandeminin İlk 6 Ayında Gelişen Olaylar

Virüs ortaya çıktıkça ve ardından dünyanın dört bir yanına olağanüstü bir hızla yayıldıkça, psikolojik tepkiler birçok aşamadan geçti. Bu yeni virüsün doğası ve etkilerine ilişkin belirsizlik ve korku, çeşitli biçimler alan, örneğin disfori, anksiyete, uykusuzluk ve bazıları için travmatik stres ve intihar düşünceleri gibi artan oranlarda sıkıntı yarattı.  Salgının başlarında, ABD’li yetişkinlerin ulusal düzeyde temsil edildiği bir anket, % 21’inin, COVID-19 ile ilgili stres ve endişenin zihinsel sağlıkları üzerinde önemli bir olumsuz etkiye sahip olduğunu bildiriyor. Pandemi devam ederken, zihinsel sağlıkları üzerinde zararlı etkiler bildiren katılımcıların oranı, Mayıs 2020’de% 39’dan Temmuz 2020’de% 53’e yükselmeye devam ediyor..

Pandeminin etkisi ile, çoğu ülke viral yayılma ve ölüm, ekonomik daralma ve bazı durumlarda ulusal ve yerel liderlerden karışık mesajlar aldı. Yeniden açılma ve eğitimdeki düşüş planları ile ilgili büyük endişeler, salgının halkın ruh sağlığı üzerindeki etkisine ilişkin endişelere de katkıda bulundu. Test etme, karantina altına alma ve maske takma gibi temel halk sağlığı stratejileri bazı ülkelerde siyasallaşmış, ek belirsizlik, hastalık ve ölüm katmanlarına yol açmıştır. 

İntihar Gözetimi ve Ulusal Stratejiler

Küresel olarak, intihar ölümleri; veri gözetimi önemli ölçüde değişiklik gösterir ve dünyanın çoğu bölgesi için gerçek zamanlı olarak bu veriler mevcut değildir. Bu nedenle, COVID-19 sırasında artan intihar oranlarına ilişkin iddialar çoğunlukla temelsizdir. Aslında, birkaç ülkeden gelen veriler, şimdiye kadar pandemi sırasında intihar oranlarının arttığına dair hiçbir kanıt sunamadı. Uluslararası intihar verileri en az 2 nedenden dolayı eksiktir. 

Birincisi, tüm ülkelerde intihar verileri dahil olmak üzere kaliteli verileri toplamak için mevcut sistemler yoktur. 

İkinci olarak, veri toplamayla ilgili tıbbi ve yasal sistemlerin damgalanması ve karmaşıklığı, rapor edilen sayıların doğruluklarını değişken kılar. 

Bu salgından önceki on yıllarda birçok ülkenin intihar oranlarında düşüşler yaşadığını biliyoruz.  Özellikle, ulusal intihar önleme planlarının tam olarak uygulandığı 4 ülke (Finlandiya, Norveç, İsveç ve Avustralya) ulusal intihar oranlarında düşüşler görmüştür. 

Bununla birlikte, ABD’de, ulusal intihar oranı 1999’dan bu yana toplamda% 35 oranında istikrarlı bir şekilde artmaktadır. ABD’de  dezavantajlı gruplar; uzun süredir daha yüksek risk taşımaktadır (örneğin, orta yaşlı ve yaşlı Beyaz erkekler, kırsal bölge sakinleri) ve bazı gruplar, intihar oranlarında artışlar yaşıyor (örneğin, Siyah gençlik). Ağustos 2020’de yayınlanan bir ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC) anketinde, ABD’li yetişkinlerin% 40’ının COVID-19 sırasında depresyon, anksiyete veya artan madde kullanımı semptomları bildirdiğini ve katılımcıların % 10.7’si intihar düşüncesi bildiriyor. Dünya Sağlık Örgütü, dünyanın birçok bölgesi için stres ve anksiyetedeki benzer artış ölçümlerini rapor etmektedir.

Ulusal İntihar Riskine Yönelik Spesifik COVID-19 Tehditleri

COVID-19 çağında intiharı önleme, yalnızca pandemiye özgü intihar risk faktörlerinin (örneğin, artan sosyal izolasyon, kişisel ve ekonomik kayıplar) değil, aynı zamanda pandemi öncesi risk faktörlerinin (örneğin, akıl sağlığı ihtiyaçları ve etkili sağlık arasındaki artan hizmet boşluğu) ele alınmasını gerektirir.). Daha da önemlisi, bu faktörler daha önce keşfedilmemiş şekillerde etkileşime girebilir. Örneğin, pandemi sırasında yerleşik bir intihar risk faktörü (örneğin, ölümcül araçlara erişim) artmıştır.

İntihar anlayışımızı bilgilendiren bilim dünyasına dayanarak, pandemi ve takip eden halk sağlığı önlemleriyle bağlantılı birkaç risk faktörü vardır; intihar uzmanlarının fikir birliği, bu riskleri azaltmak için önemli çabalar olmaksızın ulusal intihar riskini artırabilecek tehditler olarak görmektedir. Ulusal intihar riskine yönelik bu tehditler arasında, pandeminin zihinsel ve / veya fiziksel sağlıkta bozulmaya yol açma potansiyeli; sosyal bağlantısızlık, yalnızlık veya azalan sosyal destek; iş veya mali kayıplarla ilgili gerçekleşen korkular; uzaktan çalışma veya okul ve buna bağlı olarak sosyal, akademik ve temel yapıdaki günlük yaşamın bozulması; sevdiklerinizin veya beklenen kilometre taşlarının kaybı; dünyanın bazı bölgelerinde artan alkol tüketimi ; ve ateşli silahlar, opioidler (vücutta morfin gibi etki gösteren kimyasal maddelerdir. Ana kullanım amaçları analjezidir.(ağrı kesici) Bu ajanlar merkezi sinir sistemindeki ve gastrointestinal sistemdeki opioid reseptörlerine bağlanarak etki gösterirler. Bu bağlanma sonucu hem istenen hem de istenmeyen etkiler oluşur.İ.V.)ve diğer toksik maddeler gibi ölümcül araçların özellikle de evde daha fazla zaman harcandığında , bulunabilirliğinin artması,. ABD’de özellikle endişe verici olan, Mart 2020’de COVID-19’un başlangıcında ateşli silah alımları, Mart ayındaki önceki yıllara kıyasla% 85 artmıştır. 

Yüksek riskli gruplar

Temel güvenlik açıkları, salgının adaletsiz etkileri veya zorlukları ifşa etmenin ve yardım istemenin önünde engeller oluşturan nedenlerden dolayı belirli grupların COVID-19 sırasında intihar riskinin artması daha olasıdır. Bunlar arasında, özellikle başlangıçta akıl sağlığı sorunları veya diğer intihar riski faktörleri olanlar için, akıl sağlığı hizmetlerine daha düşük erişimi olan kişiler; aile içi şiddet veya tacizle ilgili güvenli olmayan evlerde yaşayan insanlar; pandemi nedeniyle ekonomik, eğitimsel ve sağlık eşitsizliklerinin arttığı kırsal alanlardan sosyoekonomik açıdan dezavantajlı kişiler veya marjinalleştirilmiş ırksal / etnik ve cinsel gruplar; ön saflarda ki sağlık ve temel çalışanları; genç ve yaşlı nüfus; okul çağında çocukları olan ebeveynler; ve erkek bireyler.

COVID-19 – Spesifik İntiharı Önleme Stratejileri

İntihar oranlarını azaltacak genel olarak önemli stratejilere, COVID-19’a özgü hedefler, kanıta dayalı önleme stratejileriyle birlikte aşağıda yer almaktadır..

Akıl Hastalığı veya Bağımlılığı Olan Kişiler için Riski Azaltın

İntihar riski birçok faktörden kaynaklansa da, akıl hastalığı potansiyel bir risk faktörüdür. Psikolojik otopsi yöntemlerini kullanan 30’dan fazla çalışma, intihar merhumları arasında% 85 ila% 95’inin muhtemelen tanı konmuş veya tedavi edilmiş ve muhtemelen ölüme katkıda bulunan psikiyatrik hastalık yaşadığını ortaya koymuştur.  

COVID-19 sırasında, akıl sağlığında bozulma veya ciddi semptomların tekrarlama potansiyeli yükselir. Bu nedenle, akıl hastalığı olan veya ruh sağlığı zayıf olan kişilerin ihtiyaçlarına odaklanmak hayat kurtaracaktır. Önceliklendirilmesi gereken politika ve organizasyonel eylemler şunları içerir:

• Ruh sağlığı ve bağımlılığı hizmetlerinde COVID-19 sırasında ve sonrasında ulusal yatırımlar yapılmalı ve tele-akıl sağlığı hizmetlerinin sürdürülmesini ve güçlendirilmesini sağlamak gibi akıl sağlığı hizmetlerine erişimi sağlam bir şekilde artırmaya odaklanılmalı.
• Bakıma erişim eksikliği ve COVID-19’un ruh sağlığındaki bozulma üzerindeki etkisine ilişkin COVID-19 öncesi endişeler nedeniyle akıl sağlığı eşitliğini uygulayan yasalar çıkarılmalı.
• Toplum temelli kriz kaynaklarına reform ve yatırım yapılmalı.
• COVID-19 sırasında ve sonrasında, sağlık sistemleri Sıfır İntihar sistem değişikliğine girmeli ve intihar değerlendirmesi ve bakımının sanal sunumunu geliştirmelidir.

Uygulanması gereken diğer COVID-19’a özgü stratejiler şunları içerir:

• Ruh sağlığı, madde kötüye kullanımı ve intihar için COVID-19’a özgü risklere ve önleme stratejilerine yönelik ulusal araştırma yatırımı arttırılmalı.
• Politika üretmeye, klinik ve araştırmayla ilgili karar verme sürecine COVID-19 ile ilgili yaşanmış deneyime ve diğer farklı geçmişlere sahip kişiler dahil edilmeli.
• JAMA Psikiyatri. 16 Ekim 2020: 10.1001 / jamapsychiatry.2020.3746 ‘den kısaltılarak düzenlenmiştir.

İlhan Vardar